ولاريان

ولاريان به لاتین Valeriana Officinalis به انگلیسی Valerian و به فرانسوی Valériane گفته میشود

علف گربه، سنبل الطيب نيز ميگويند.

اين گياه در جاهای مرطوب جنگلها خصوصاً در جريان مسير آب گودالها ديده شده در ولايت فراه نسبت به مناطق ديگر بيشتر است.

ارتفاع اين نبات تا يك متر ميرسد، ريشه اش معطر و نسبت ساقه اش بيشتر ازان استفاده مينمايند، بهمين ملحوظ كه ضرورت فابريكه های دواسازی را تكافو بتواند دانه هايش را بذر نيز مينمايند و اگر نه بته وحشی است.

ريشه والاريان باثر خشك شدن برنگ قهوه ای تيره در آمده شكننده ميشود طعم آن ملايم و بعداً معطر تلخی دار و دارای بوی مطبوع و مخصوص ميشود.

تركيبات كيميای:

اسانس اسيد acide Valarinique و acide malique مواد قندی و غيره وجود دارد، و اسانس حاصله ازان مركب از كامفن (Camphene) و پينن (Pinene) است.ريشه تازه والاريان را نسبت به ريشه خشك آن مؤثر ميدانند.

از آزمايشهائيكه بعمل آمده نتيجه بدست ميآيد كه ولاريان مناطق مرطوب نسبت به ولاريان جنگلها مناطق مرتفع مؤثرتر است.

اسانس حاصله از ريشه اين گياه به رنگ زرد مايل به سبز يا قهوه ای، دارای بوی مخصوص قدری تيزابيست كه در مرور زمان خاصيت اسيدی آن زياد شده و اسيد و الرينك Acide Valarinique آن آزاد ميشود و بوی خوبی به اسانس ميبخشد.از ولاريان شكل پودر، تنتور، گولی، شربت و پوسيون استفاده ميكنند و گاهی هم دم داده 10 گرام در يك ليتر آب مورد استفاده قرار ميگيرد اسانس آن از 6-10 گرام خورده ميشود.

ديسقوريدوس حكيم يونانی در تأليفات خود از والاريان بخوبی ياد نموده است در كتب يونانی والاريان را مقوی دماغ، معده، جگر رطوبت معده و سينه معطر دهن نافع سرفه و ضيق النفس دانسته است.

علف گربه از آنجهت گويند كه بيشتر مورد توجه پشك هاست ريشه والاريان تلخ و مسكن اعصاب و هم از دواهای مسكن قلب به شمار ميرود. از ريشه والاريان تنتور و عصاره درست كرده بعضاً در بيماری اختلالات عصبی استعمال ميكنند.

مصرف جوشانده آن به شكل مداوم خوب نيست زيرا كه باصره و سامعه را ضعيف ميسازد. اكثر آنرا 10-12 روز متواتر مينوشند و بعد از نوشيدن آن برای دو الی سه هفته خودداری ميكنند.كودكس كنين والاريان را كه از 76 حصه كنين هيدارات و 24 حصه اسيد و لاريانيك Acide Valarinique تشكيل شده و بصورت امونيم ولاريانات بكار برده اند.