خاكشير

خاكشير گياهيست خودرو دارای شاخه های باريك و برگهای دراز گلهای كوچك زرد، دانه هايش سرخ رنگ و باندازه دانه خاشخاش و در غلاف نازكی جا دارد دانه های آن در طب بكار ميرود. خاكشی، خاكشو، خاكثری و شغترك هم گفته شده.

خاكشير خاصيت ميخانيكی دارد نه كيمياوی، دانه هایش در وجود حل ناشده اثرات خود را ميبخشد.از نبات خاكشير برای التيام زخم ها و جراحات استفاده ميشود جوشانده گياه خاكشير برای رفع اسهال خونی روده مفيد است.برای از بين بردن ترشحات خانم ها ميتوانند ازان استفاده نمايند.

بته-خاکشیر

خاكشير قسماً ضد عفونی كننده، ضد كرم و تب بر ميباشد.عطاران خاكشير را بعنوان ملين و خنك كننده به آب سرد مفيد دانسته اند.بيخ خاكشير زياد كننده شهوت بوده، مقوی معده و هاضمه سبب صاف شدن آواز و زيبائی رخسار ميشود.

دو مثقال (پنج گرام) خاكشير با چهار مثقال (ده گرام) بوره بشكل كپه تهيه ميشود. برای اشخاص سودائی روزانه بخورند مفيد است.همچنان پنج گرام خاكشير كه خوب بين آب جوش داده شود، نيم گرام آن بشخصيكه مسموم شده باشد، خورانده شود، عمل استفراغ را سهل ميسازد، اگر خوراندن آن بمريض تكرار شود استفراغ بند ميشود.

خاكشير يا: خاكش، خاكشو، خاكژی، شفترك گفته ميشود.