بادرنجبويه

بادرنجبويه را به انگلیسیLemon Balm و به فرانسوی Mélisse. نام لاتین برنجبویه  Melissa Officinalis میباشد.

اين گياه در سروبی، تگاب و بعضی حصص شمالی افغانستان پيدا ميشود.

اعراب آنرا بادرنجبويه يا مفرح القلب گويند. بادرنجبويه در باغها و مزارع كاشته ميشود، هر گاه برگ آن توسط دست فشار داده شود بوی بادرنگ را ميدهد. از اينجهت آنرا بادرنگ بويه گويند.

يكنوع آن به قسم سبزی خورده ميشود. بادرنجبويه گياه علفی است كه همه ساله ميرويد. برگهای آن دندانه دارد و نوك تيز ميباشد. گلهای آن زيبا و به رنگ آبی مايل به بنفش و يا سفيد است. بته آن بوی ليمو را ميدهد.

استعمال بادرنجبويه:

بادرنجبويه مقوی قلب و مغز بوده به همين جهت در بيماری های بيخوابی پريشان حالی، و آوازهای گوش اثر مفيد دارد. بادرنجبويه از سكته های قلبی و مغزی تا اندازه ای جلوگيری ميكند همچنين سكته و امراض سودائی را درمان مينمايد بوی آن مفرح بوده و دماغ را تازه ميسازد و همچنين از پيچش و اسهال جلوگيری نموده مقوی معده است.

جويدن برگ بادرنحبويه بوی دهن را زايل ميسازد. جوشانده بادرنجبويه: برگ بادرنجبويه را جوش داده فلتر نمائيد. اگر روزانه چند مرتبه دهن به آن شستشو شود مانع كرم خوردگيهای دندان میشود. استشمام بادرنجبويه جهت نفس تنگی و بيماری آسم و آب جوشانده آن اگر يك يا دو پياله روزانه خورده شود برای بيماری آسم و تسكين درد مفاصل خيلی مفيد ثابت ميشود.

عرق بادرنجبويه:

هنگام گزيدن حشرات از قبيل مار، گژدم و غيره موضع گزيدگی با عرق بادرنجبويه چند مرتبه شسته شود خيلی مؤثر است. بادرنجبويه يا بادرنگبويه، بارنگبويه، بادرو، بادرونه، ترنگان ميگويند.