اسپند

اسپند در دشت بكوا و مزار شريف به وفرت پيدا ميشود. هكذا در زمينهای باير عربستان، بحيره مديترانه و تركيه خیلی زياد است.

مردم ما اكثر آنرا برای، دفع بدبوئی خانه بكار ميبرند، و هم در محيط ما شكل عنعنوی ديگری دارد كه آنرا برای دفع نظر بد دود مينمايند، و روغن آنرا ضد سياتيك استعمال ميكنند.

اسپند از جمله نباتات كاملا طبی بوده، و دود آن انتی سپتيك ميباشد، و بهترين دوا در طب يونانی محسوب شده است.اسپند دارای الكالوئيدهای مانند هارمین(Harmine) ميباشد.

پوست اسپند جهت صرع (میرگی)، فلج، عرق النسا (سیاتیک) نافع بوده استعمال ميشود، همچنان برای جنون وساير امراض بارده دماغ و اعصاب، رفع استسقا، يرقان بكار ميرود.

هرگاه قدری اسپند را بين آب جوشانده وصاف نمايند و آب آنرا باعسل وروغن كنجد مخلوط نمايند و محلول مذكور در مواقع زهريت غذا در معده، استعمال نمایند قی آور خوبست.

در حدود يك مثقال اسپند هرگاه پانزده شب متواتر خورده شود مريضی عرق النساء را تداوی خواهد كرد.دانه های اسپند خواب آور، معرق، ضد كرم وكرم كدو دانه، قاعده آور، ضد باد امعا، نرم كننده سينه، زياد كننده شير مادران شيرده، زياد كننده ادرار، مسهل سودا و بلغم ميباشد.

بر علاوه جهت صرع وهستری، فلج، جنون وساير امراض دماغی و عصبی خوردن دانه های آن مفيد است.

(۲۵) گرام اسپند در (۱۲۰) ملی لیتر آب جوش داده بعد از صاف نمودن با يكصد گرام عسل و (۷۰) گرام روغن كنجد مخلوط نموده روزانه سه قاشق خورده شود و اين عمل مدت يكماه دوام كند نفس تنگی ضيق النفس را در مان مينمايد، علاوتاً سرفه خشك و مرطوب را علاج خوبی است.

اسپند تقريباً مقدار (۲۰) گرام اسپند بداخل يك ليتر آب انگور جوش داده شود، تا (۱۵۰) گرام آب آن باقی بماند، اگر اين محلول روزانه ۱۵ گرام در مدت يكماه خورده شود، جهت مرض هستری مفيد ثابت ميشود.

دود اسپند ضد مكروب و ضد حساسيت است، آنانيكه آنرا دود ميكنند به غلط نرفته اند.

اسپند یا: اسفند یا اسپنج